هر آنچه که باید در مورد دیسپلازی مفصل ران بدانید

روش های مختلفی به منظور درمان این عاضه وجود دارد که عبارتند از:

● روشهای درمانی بدون جراحی

این روش های درمانی بیشتر برای کودکانی که کمتر از 6 ماه دارند رایج است. با این وجود برخی از روش ها توسعه یافته اند تا برای درمان نوزادان بزرگتر و کودکان نوپا بدون جراحی یا گچ گیری استفاده شوند. روش های درمانی بدون جراحی اغلب شامل بستن بریس برای نوزاد است تا کودک در موقعیتی قرار بگیرد که باسنش ثابت باشد و مفصل ران به جای طبیعی خود برگردد تا فرایند صحیح رشد طی شود. از انواع روش های بدون جراحی می توان به موارد زیر اشاره کرد.

• پاولیک هارنس

این هارنس به صورت مخصوص برای نوزادان طراحی شده است تا موقعیت قرار گیری و حرکت باسن کودک در تراز مناسب و موقعیت امن انجام شود. این تحرک و موقعیت یابی به مفصل ران در رفته کمک می کند تا به موقعیت مناسب خود برگردد.

• بریس های ابداکشن (دور سازی از محور بدن) مفصل ران

به این بریس ها بریس ابداکشن ثابت نیز گفته می شود زیرا پاها را از هم جدا نگه می دارد تا مفاصل ران از هم دور شوند. اما مانند پاولیک هارنس انعطاف پذیر نیستند.

● روش های درمان با جراحی

فکر جراحی برای یک نوزاد به اندازه کافی برای پدر و مادر نگران کننده است، با این حال کودکان قدرت شگفت انگیزی برای بهبود یافتن دارند. در آن ها استخوان ها رشد مى كنند تا به اندازه طبیعی خود برسد و به راحتی خم و راست شود.

اگر استخوان در مفصل بماند و عارضه ای به نام AVN (نکروز عروقی) رخ ندهد، استخوان ها چند سال پس از جراحی کاملاً طبیعی به نظر می رسند. همچنین اکثر جراحی ها، از گچ گیری برای نگه داشتن مفصل ران در موقعیت جدید و درست خود استفاده می شود. انواع روش های جراحی شامل موارد زیر می شود.

• جااندازى به روش بسته تحت بیهوشی عمومی

این رایج ترین روش درمانی بین سنین 6 تا 24 ماهگی است، در این روش کم تهاجمی، پزشک سر استخوان ران به جای اصلی خود باز می گرداند.

• جراحی جااندازى به روش باز

این روش زمانی انجام می شود که بافت سر استخوان ران، استخوان را از بازگشت به جای خود در حفره باز می دارد. در کودکان کم سن تر، پاکسازی مفصل استخوان ران تنها چیزی است که لازم است انجام شود.

● فیزیوتراپی

 تمرینات فیزیوتراپی می توانند مفصل را تقویت کرده و انعطاف پذیری (توانایی حرکت مفصل) را افزایش دهند.