دکتر مهدی مقتدائی » تعویض مفصل » هر آنچه که باید در مورد دیسپلازی مفصل ران بدانید
مدت زمان مطالعه ۵ دقیقه

هر آنچه که باید در مورد دیسپلازی مفصل ران بدانید

دیسپلازی مفصل ران یک اصطلاح پزشکی است برای حفره مفصل ران، که قسمت گرد بالای استخوان ران را به طور کامل نمی پوشاند. این امر باعث می شود كه مفصل را بطور نسبى ياكامل دچار دررفتگى شود. بیشتر افراد مبتلا به دیسپلازی با این اختلال به دنیا آمده اند، در واقع می توان گفت که یک ناهنجاری در مفصل ران است و در افراد مبتلا به این بیماری، استخوان ران آنطور که باید در لگن قرار نمی گیرد.

پزشکان پس از زایمان و در طی ملاقات های بررسی سلامت کودک، او را برای داشتن نشانه هایی از دیسپلازی مفصل ران معاینه می کنند. اگر دیسپلازی مفصل ران دراوایل دوران نوزادی تشخیص داده شود استفاده از بریس معمولا می تواند او را درمان کند. موارد خفیف تر دیسپلازی ران تا نوجوانی یا جوانی فرد نشانه ای ندارد. این عارضه ممکن است به غضروف پوشاننده مفصل و همچنین غضروف نرم (لابروم) که قسمت حفره مفصل ران را می پوشاند آسیب بزند که به این پارگی لابروم لگن می گویند. در کودکان بزرگتر و جوانان ممکن است به جراحی نیاز باشد.

علت بروز دیسپلازی مفصل ران چیست؟

مفصل ران ساختار کروی گودالی (مفصلی که در آن سر مدور یک استخوان در گودی استخوان دیگر قرار دارد مثل مفصل های استخوان لگن و استخوان کتف) دارد که استخوان ران را به لگن متصل می کند. در افراد مبتلا به دیسپلازی مفصل ران، سر استخوان ران (بالای استخوان ران) به درستی در حفره لگن قرار نمی گیرد. در برخی موارد، حفره آنقدر عمیق نیست که سر استخوان ران در آن جای بگیرد.

اکثر افرادی که دیسپلازی مفصل ران دارند، با این بیماری متولد شده اند. اگر محل قرارگیری نوزاد در رحم مادر به باسن نوزاد فشار وارد کند، دیسپلازی مفصل ران ممکن است ایجاد شود، همچنین ممکن است دلایل ژنتیکی نیز داشته باشد. زمانی که افراد با این بیماری متولد می شوند به آن دیسپلازی تکاملی مفصل ران یا دررفتگی مادرزادی مفصل ران می گویند.

علائم دیسپلازی مفصل ران چیست؟

علائم و نشانه های دیسپلازی مفصل ران عبارتند از:

  • درد در ناحیه لگن
  • مفصل ران شل یا بی ثبات
  • لنگیدن هنگام راه رفتن
  • طول نابرابر پاها

دیسپلازی مفصل ران چگونه تشخیص داده می شود؟

متخصص ارتوپدی در روزهای اول تولد نوزاد و سپس دو ماه بعد برای تشخیص هر گونه مشکل در مفصل ران نوزاد را معاینه فیزیکی می کند. علائم این بیماری ممکن است تا بزرگ شدن کودک ظاهر نشود.

اشعه ایکس، سونوگرافی و سی تی اسکن می توانند تشخیص پزشک را در کودکان بالای 6 ماه تأیید کنند. این آزمایشات پزشکان را قادر می سازد تا داخل مفصل ران را برای تشخیص ناهنجاری مشاهده کند و به دنبال علائم آسیب در مفصل باشند.

بیشتر بخوانید: عفونت مفصل مصنوعی زانو

چه عواملی ریسک ابتلا به دیسپلازی مفصل ران را افزایش می دهند ؟

افرادی بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیسپلازی مفصل ران هستند که شرایط زیر را داشته باشند.

  • اعضای خانواده شان این بیماری را داشته باشند.
  • جنس مؤنث
  • اولین بچه
  • با زایمان بریچ ( نوزاد با پا از رحم خارج می شود ) به دنیا آمده اند.

دیسپلازی مفصل ران چگونه درمان می شود؟

روش های مختلفی به منظور درمان این عاضه وجود دارد که عبارتند از:

● روشهای درمانی بدون جراحی

این روش های درمانی بیشتر برای کودکانی که کمتر از 6 ماه دارند رایج است. با این وجود برخی از روش ها توسعه یافته اند تا برای درمان نوزادان بزرگتر و کودکان نوپا بدون جراحی یا گچ گیری استفاده شوند. روش های درمانی بدون جراحی اغلب شامل بستن بریس برای نوزاد است تا کودک در موقعیتی قرار بگیرد که باسنش ثابت باشد و مفصل ران به جای طبیعی خود برگردد تا فرایند صحیح رشد طی شود. از انواع روش های بدون جراحی می توان به موارد زیر اشاره کرد.

  • پاولیک هارنس

این هارنس به صورت مخصوص برای نوزادان طراحی شده است تا موقعیت قرار گیری و حرکت باسن کودک در تراز مناسب و موقعیت امن انجام شود. این تحرک و موقعیت یابی به مفصل ران در رفته کمک می کند تا به موقعیت مناسب خود برگردد.

  • بریس های ابداکشن (دور سازی از محور بدن) مفصل ران

به این بریس ها بریس ابداکشن ثابت نیز گفته می شود زیرا پاها را از هم جدا نگه می دارد تا مفاصل ران از هم دور شوند. اما مانند پاولیک هارنس انعطاف پذیر نیستند.

● روش های درمان با جراحی

فکر جراحی برای یک نوزاد به اندازه کافی برای پدر و مادر نگران کننده است، با این حال کودکان قدرت شگفت انگیزی برای بهبود یافتن دارند. در آن ها استخوان ها رشد مى كنند تا به اندازه طبیعی خود برسد و به راحتی خم و راست شود.

اگر استخوان در مفصل بماند و عارضه ای به نام AVN (نکروز عروقی) رخ ندهد، استخوان ها چند سال پس از جراحی کاملاً طبیعی به نظر می رسند. همچنین اکثر جراحی ها، از گچ گیری برای نگه داشتن مفصل ران در موقعیت جدید و درست خود استفاده می شود. انواع روش های جراحی شامل موارد زیر می شود.

  • جااندازى به روش بسته تحت بیهوشی عمومی

این رایج ترین روش درمانی بین سنین 6 تا 24 ماهگی است، در این روش کم تهاجمی، پزشک سر استخوان ران به جای اصلی خود باز می گرداند.

  • جراحی جااندازى به روش باز

این روش زمانی انجام می شود که بافت سر استخوان ران، استخوان را از بازگشت به جای خود در حفره باز می دارد. در کودکان کم سن تر، پاکسازی مفصل استخوان ران تنها چیزی است که لازم است انجام شود.

● فیزیوتراپی

 تمرینات فیزیوتراپی می توانند مفصل را تقویت کرده و انعطاف پذیری (توانایی حرکت مفصل) را افزایش دهند.

دکتر مهدی مقتدایی

متخصص ارتوپد، فلوشیپ جراحی زانو
دکترای حرفه ای: پزشکی عمومی از دانشگاه علوم پزشکی تهران 1378
دکترای تخصصی: رتبه اول بورد ارتوپدى كشور دانشگاه علوم پزشكى تهران ١٣٨٤
فلوشیپ: جراحی زانو از دانشگاه علوم پزشکی ایران

برچسب ها:
مقالات مرتبط
پرسش و پاسخ تکمیلی

سوالات شما در اسرع وقت پاسخ داده شده و از طریق ایمیل اطلاع رسانی خواهد شد

0 دیدگاه
یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Call Now Buttonتماس سریع با پزشک